Randki dla osób niepełnosprawnych. Portal randkowy

Jak wiele jesteście w stanie wybaczyć bliskiej osobie, czego nie potrafili byście i dlaczego?

Myśle, że człowiek jest w stanie dużo wybaczyć bliskiej osobie, ale są pewne granice, które powinny nam uświadomić kiedy powiedzieć dość. Trzeba się cenić, znać swoją wartość i dążyć do tego, aby ta druga osoba nas szanowała.

Ja nie potrafię wybaczyć jednego: braku szacunku.

Tu nie ma co wybaczać, takim ludziom mówi się jasno - zejdź mi z oczu!

na wiele spraw można przymknąć oko o wielu można rozmawiać i próbować jakoś je po układać ale jak każdy tak i ja mam swoej granice. oczywiście zdrady nie wybaczyło by chyba rzadne z bas ale ja nie nawidzę bawienia się ludźmi oj za to bym drugą osobę rozniusł w pył gołymi rękoma.

A czy takie sytuację można traktować jako ludzką słabość i z tego powodu mniej negatywnie na nią patrzeć?

są przyjęte pewne normy zachowań i pewne schematy postempowań ale każdy z nas trochę odbiega od tych norm więc czy uznamy to za słabość??? nie da się pewnych zachowań uznać za słabość marcelu jeśli ktoś ma problem z pilnowaniem się i przestrzeganiem jakiś wspólnych regół ustalonych miendzy dwojgiem ludzi czy jakiejś grupy ludzi no to cuż. powiedzieć takiemu baw się dobrze ale bezemnie i nie licz na mnie. albo jak ja to mawiam tylko nie oceniajcie mnie pod tym kontem bo na to moje powiedzenie naprwdę trzeba sobie za pracować a idzie to tak "daj ci boże jak naj gożej ja tam ci źle nie życzę"

Pytam o to bo z doświadczenia wiem, że wiele osób swoje błędy jakich wybaczenie oczekuje, tłumaczy właśnie swoimi słabościami.

Wybaczenie... to cecha Boska, popełniać błędy... ludzka.

Zdrady i fałszu najtrudniej wybaczyć, nawet jeśli wybaczymy, to i tak już nie zaufamy.

Macie kogoś z rodziny lub przyjaciela któremu ufacie w 100%?

Podobno należy zachować lukę dystansu, nieufności wobec człowieka. Istota ludzka jest niedoskonała - nie poruszam tu kwestii fizycznej mówię o duchu, jak można zaufać w pełni drugiemu człowiekowi, skoro w nas siedzi tyle niedopowiedzeń, tyle tajemniczości, sekretów. My sami przed sobą ukrywamy, kłamiemy, szyfrujemy pewne rzeczy, sprawy i to jest nieuchronne będąc nie w porządku wobec siebie samym nie możemy wykształcić 100% płaszczyzny zaufania, wobec drugiej osoby.

Ciut filozoficznie ale coś w tym jest bo przecież czy w 100% ufamy sami sobie...?