Randki dla osób niepełnosprawnych. Portal randkowy

Witajcie
Co myślicie o zwiazkach między osobami niepełnosprawnymi??
Przez prawie 3 lata bez 2 miesięcy spotykałam się z chłopakiem na wózku,
niewidziałam w tym nic nie normalnego, ale wszyscy dookoła mówili,że to nie mądre
bo ich zdaniem mnie by przydał się ktoś zupełnie sprawny kto by mi jeszcze pomógł
a nie wymagał mojej pomocy.
Do dziś zastanawiam się czy to rzeczywiście takie dziwne dwoje ludzi srawnych inaczej.
Myśle,że zupełnie sprawny mężczyzna nie zrozumie mnie tak dobrze jak mężczyzna
z jakąś niepełnosprawnością choćby z racji jakiś podobnych doświadczeń.

Ja jestem ze zdrową kobietą, z tego powodu na pewno jest Nam trochę łatwiej ale pojawiają się inne problemy, największym jest nietolerancja... rodzina osoby zdrowej, przynajmniej w moim przypadku, nigdy do końca nie zostaje zaakceptowana i to bardzo boli, bez względu ile ma się lat...

Marta a na co chorujesz jeśli mogę spytać?

Tutaj zgodzę się z Marcelem w 100% ze nie do końca akceptują z powodu naszych chorób i namawiają ta os do zerwania z nami jakiego kimkolwiek kontaktu

Może nie jakiegokolwiek kontaktu ale inaczej widzą przyjaźń a zupełnie inaczej związek, różnica bywa diametralna

Tu własnie jest ta granica po przekroczeniu ktorej rodzina osoby zdrowej zaczyna nas postrzegac troche inaczej niz bysmy tego chcieli co wynika oczywiscie z pewnych stereotypow o ktorych wspominalem juz na innym forum.

na porażenie mózgowe

jak dla mnie kiedy nie jestem już w związku z kimś, to przyjaźń to za dużo a koleżeństwo to za mało trzeba szukać złotego środka co nie jest łatwe.

Kazdy z nas tego typu kwestie odbiera i interpretuje na swoj wlasny sposob.Dlatego tez jezeli czujemy ze kolezenstwo to jest stanowczo za malo a przyjazn to juz jest troche za duzo to moze warto wowczas nadal pozostac przez jakis czas tyki kolegami by poznac sie na tyle blizej by potem zdecydowac o tym czy mozemy przejsc do kolejnego bardziej zaawansowanego etapu jakim jest np przyjazn czy tez cos powazniejszego jak np zwiazek oczywiscie zaleznie od sytuacji.

i nie przy każdej stuacji takie samo wyjście jest dobre niestety.
A mogło by być jakieś uniwersalne.

Niestety az tak dobrze nie ma i taki ideal niestety nie istnieje.

a szkoda.

Wierzycie, że można w życiu odnaleźć taką swoją drugą połówkę?

Oczywiscie wystarczy tylko chciec jej szukac i znalezc a napewno sie ja wtedy znajdzie

Ja myśle, że miłość, wielka miłość...istnieją ale druga połówka powiększa krąg poszukiwań do całego świata a to
niemal nie realne...

Cześć W moim przypadku, to wcalej nie takie proste... Miałam pierwszego chłopaka i prawie 2 lata byłam z nim na odległość i tylko 2 razy widzieliśmy się, potem po rozstaniu, jestem z drugim, nie wiem czy uda mi się przetrwać tym razem, bo w tym problem to są moi rodzice.

nie akceptują go?

prawdopodobno nie, nie widać żeby chcieli Go zaakceptować, ani żebym z Nim była...

ważne jest co Ty czujesz i czego Ty chcesz nie sugeruj się tym co o nim myślą i co mówią za bardzo to Twoje życie pamiętaj!