Randki dla osób niepełnosprawnych. Portal randkowy

Znacie jakiś związek w którym przynajmniej jedna z osób porusza się na wózku?

znałem taki, to był mój dawny związek

Jak wyglądał?

znam kilka takich zwiazkow ... a nawet jeden taki w ktorym oby dwie osoby sa na wozku

Opowiedzcie coś o nich więcej

ja znam taki bo sam jestem w takim zwiazku.Moja narzeczona porusza sie na wozku.

Ja też znam taki związek Moi znajomi gdzie chłopak jest "wózkowiczem", a dziewczyna też ma drobne problemy z poruszaniem. Powiem wam tak są naprawdę wystrzałowymi ludźmi A najważniejsze jest to, że są szczęśliwi Umieją rozmawiać ze sobą godzinami, super czują się w swoim towarzystwie, umieją cieszyć się razem życiem pomimo bycia ON

A ja wygląda ich codzienność, jak daleko mają do siebie, jak często się widują itd.? Czy pomagają im rodzice?

Widują się dość często, bo nie mieszkają daleko od siebie ok. 30 km. Najczęściej raz lub dwa w tygodniu.. Rodzice im pomagają, teraz razem planują zacząć studiować i zamieszkać razem (mają po 19 lat ) Mają po prostu szczęście, że trafili na siebie

Namów ich aby tu wpadli, pokazli, że możma, chętnie ich poznam.

Dokładnie wiem, że tu w serwisie zawiązało się już kilka par, mam nadzieje, że im się uda.

czekajcie ludkowie a czy wózek to jest jakaś tragedia??? nie rozumiem tu czegoś jeśli się ludzie kochają to za problem czy to wózek, okulary czy jak w moim przypadku białaczka do kompletu. rozumiem że nie jest łatwo ale to nie powinno być problemem w związku co innego jest warzne i nie są to fizyczne ograniczenia serduszka

Ale niestety realia same powodują trudności tam gdzie obiektywnie być ich nie musi przez co wózek urasta do mega problemu.

a ja tak sobie myślę że my sami często wyolbrzymiamy nasze problemy choć wózek to fakt spory kłopot ale nie dla drugiego człowieka a w seńsie barier architektonicznych i nie tylko. ten świat niestety jest budowany dla zdrowych ludzi pod każdym wzglendem a my sami musimy często radzić sobie na własną rękę

Dobrze piszesz kolego, świat należy do zdrowych, do większości i pod ich a nie nasze możliwości jest budowany, nie mniej jednak jak pokonamy nasze własne bariery w umysłach, to z resztą będzie już lżej.

na tym cały dowcip polega. część z nas w domach się ukrywa część w ośrodkach jakichś zamknięta z różnych powodów a reszta pracuje za marną kasę. paru się udało coś osiągnąć więc resztę mają w D.... bo oni majś ok. innym znów udało się za błysnąć w mediach bo jakiś palant nie po myślał i wypadek gotowy. yaki jest przekrój niepełnosprawnych w tym durnym ale naszym kraju. nie ma nas zamiast być i na żywca walczyć o swoie. sam teraz toczę batalię w imieniu setki osób

O jakiej batalii piszesz?

daruj ale tego ujawnić nie mogę nikt z setki ludków o których mowa nie jest tu nikomu znany więc jak to mówię obowiązuje mnie ustawa o ocheonie danych osobywch oraz ochronie mienia. nie mówię tu o mieniu w potocznym rozumieniu a raczej tym czego na co dzień nie uwrzamy za specjalnie warzne

Nie chodziło mi o żadne szczegóły, lecz skoro działasz w czymś imieniu i chcesz pomóc to nic złego w mówieniu o tym, a choćby dlatego aby pokazać innym, że można i, że warto.

Marcelu każdy z nas wie że można pytanie tylko czy tak na prawdę się chce coś zmienić? czy czeka aż ktoś zrobi to za nas?