Randki dla osób niepełnosprawnych. Portal randkowy

Lepiej nie mieć nic niż mając lat dzieści pisać że się lubi kwiatki, sratki bławatki ale większość osób niestety tak ma pisze w profilach pierdoły zamiast zacząć rozglądać się za kimś kto na prawdę tu wie czego chce no chyba że te osoby same mają albo raczej nie mają poważnych zamiarów wtedy niech sobie piszą o kwiatkach ale to raczej nie tu bo to nie portal dla ogrodników.

Ogrodnicy, kucharze i tym podobni ale to jeszcze nic najlepsze są te matoły co to piszą że nie lubią tych co oceniają innych z góry po czym sami za pół zdani szufladkują innych i mają ludzi za lepszych lub gorszych bo coś tam.

Mówię wam przez te po nad pięć lat na tym portalu widziałem już chyba wszystko. Cały przekrój środowiska osób niepełnosprawnych dane mi było zobaczyć za równo w realu jak i tu. Wiecie co chcąc być wobec wasz szczerym musiał bym użyć jednego z epitetów ale że aniołkowi nie wypada to powiem wam tylko że nasze środowisko to zbór totalnej bryndzy, Masakra na czterech łapach ludzi tak wrednych, podłych, krótkowzrocznych mających za nic innych nie ma w żadnym innym środowisku, Nawet alkocholicy mają do siebie na wzajem więcej szacunku i zrozumienia. Z takim podejściem to ja wam wszystkim życzę długiego życia i podwyżek rent o złotówkę bo właśnie tyle warci jesteście dla ludzi zdrowych dokładnie złotówkę kochani.

A to było dobre aniołku ale warto było uświadamiać towarzystwo? a niech sami by się nad tym po trudzili troszkę czemu tak jest jak jest.

Ale to takie chyba było założenie od początku ludzie zdrowi wpadli na taki pomysł. Po dzielmy niepełnosprawnych na grupy, dajmy jednym trochę, drugim już trochę mniej a trzecim najmniej i sami sobie skoczą do oczu a my spokój mieć będziemy. Widać to tu aż za wyraźnie nie dość że stopnie mamy różne to jeszcze sami sobie do rzucamy i dzielimy się na jeszcze mniejsze grupy.

Trafione prawie w samo sedno bo do tego my dla zdrowych jesteśmy środowiskiem roszczeniowym. Choć jak zwykle od dołu ale zaczyna się to jakoś powoli zmieniać i jak zwykle to młodzi ludzie widzą nas zupełnie inaczej a te stare pierdoły które mogły by coś zmienić są jak stare kamienie nie do ruszenia no i my sami oczywiście wystarczy tylko tak zwany szybki rzut okiem po profilach a wszystko będzie jasne.

Podziały, grupy, pod grupy, schorzenia i wady i do tego mentalność, mentalność często główki od szpilki i mamy prawie martwy portal. pięciu facetów dwie kobiety na logu a na pisał jeden no i ty aniołku na forum SZOK.

Cóż wy uczone zasady, wy kute na blachę zwyczaje i obawy przed innymi czy strzał psychologiczny "ja muszę być górą, nie dam sobie (nic powiedzieć) pójdę w zaparte, muszę zawsze być górą bo inaczej będę nikim" i mamy zestaw wybuchowy a są tu i takie osoby jeszcze nie zdążą poznać innych a już na dzień dobry ludzi układają w szufladki pod kątem własnych kategorii.

Mi się na przykład ostatnio dostało od pewnej użytkowniczki z tego tytułu, że jestem za mało niepełnosprawna. No to co mam sobie nogę odrąbać, żeby z kimś pogadać Ehhh...

Ha ha ha dobre ale o ile pamiętam to była tu też akcja że na zdjęciu jednej z użytkowniczek nie widać że jest niepełnosprawna, po prostu chwilami łapki i koparka opadają, tak trudno za pytać czasem człowieka, tak ciężko parę słów na pisać na priv lepiej z góry jak psa z j****ć nie mając ni krzty racji przy tym. Do dam przy tym że że nie jeden z was mijając mnie idącego ulicą powiedział by anioł? zdrowy facet nie widać by mu coś było.

Dobrze pamiętasz aniołku ja dostałam opieprz że co ja tu robię to portal dla niepełnosprawnych a po mnie nic nie widać i takie tam. Wyszła na to że może powinnam sobie po jednej ręce i nodze od rąbać że bym tu mogła z wami pisać i gadać.

Hi to aż tak źle z nie którymi bywa? ciekawe kiedy do mnie ktoś szurnie ale ja sobie nie pozwolę i będzie wesoło. Zastanawiam się z kąt biorą się w ludziach takie jazdy oparte na zasadzie "czego nie widać tego nie ma" czy to z powodu zbyt płytkiego postrzegania ludzi świata?

Czekałem, czekałem co by może kto inny chciał coś od siebie na pisać a tu echo no cóż nic na siłę. Powiem wam tylko tyle że nie wszystko musi być widoczne nie każdy musi być widocznym niepełnosprawnym by mieć stopień niepełnosprawności tak jak w moim przypadku nic nie widać a stopień znaczny i do tego płatny. Taki los nic nie widać a jednak.

Jest nas tu troszkę więcej po których nie widać a jednak wcale aż tak różowo nie jest jak mogło by się wydawać. U mnie też nie widać a jednak nie jest dobrze i do tego z czasem co raz gorzej.

I ja mam podobnie tylko za młodu było jakoś lepiej teraz już od czuwam tę moją przypadłość co raz częściej.

To jest nas czworo zaraz zaczną do nas strzelać hi hi. A poważnie to czy uważacie że każda niepełnosprawność która nas dotkneła i dotyka na co dzień ma nas czegoś na uczyć? coś nam pokazać i uświadomić? myślałam nad tym całe godziny będąc jeszcze bardzo młodą laseczką ale to chyba im człowiek starszy tym więcej zaczyna rozumieć. A wyszło mi że i tak dupa i tak dupa.

Znów czekałem i czekałem bo to pytanie w zasadzie do każdego było a tu znów echo no nic. Myślę sobie że niepełnosprawność może na uczyć napewno pokory a nie głupiej, złudnej pewności siebie i przede wszystkim wiary w siebie i we własne siły bo często wychodzi na to że zostaje nam tylko liczyć tylko na siebie. Taka życiowa prawda umiesz liczyć licz na siebie.

To tak jak mierzą na olimpiadach specjalnych uszkodzone kończyny, żeby zakwalifikować do kategorii. Acz inicjatywa szlachetna.

Wszędzie na każdym kroku nawet w tych tak zwanych zakładach pracy chronionej dzielimy się sami pod kątem chorzeń a resztę załatwia za nas państwo. Wystarczy tylko zajrzeć na zwroty kosztów wynagrodzeń a okaże się stopni znacznych nagle są dwa a może trzy? nie pamiętam to już nie moja działeczka.